ΙΣΤΟΡΗΜΑ

 

https://www.istorima.org/

Συνέντευξη στον ιστορικό ερευνητή Κατσιώτη Μάριο

www.kalentzis.gr

Στο ακρωτήριο του Ακτίου, στις 2 Σεπτεμβρίου του έτους 31 π.Χ., έγινε στη θαλάσσια περιοχή δυτικά της σημερινής Πρέβεζας η περίφημη Ναυμαχία του Ακτίου μεταξύ των δυνάμεων του Μάρκου Αντώνιου και της Κλεοπάτρας από τη μία πλευρά και του Οκταβιανού από την άλλη. Μετά τη νικηφόρα για τον Οκταβιανό ναυμαχία του Ακτίου, ο μονοκράτορας πλέον της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, διέταξε την ανέγερση πόλης εις ανάμνηση της νίκης του, που θα έφερε το όνομα Νικόπολις, τα ερείπια της οποίας σώζονται περί τα έξι χιλιόμετρα βόρεια της Πρέβεζας.

Η θαλάσσια περιοχή κοντά στην Πρέβεζα αποτέλεσε για μια ακόμη φορά το επίκεντρο της παγκόσμιας ιστορίας κατά τη ναυμαχία της Πρέβεζας του 1538 μ.Χ., επιβεβαιώνοντας τη στρατηγική θέση στην οποία βρίσκεται η πόλη.^[4]

Η Ναυμαχία της Πρέβεζας έλαβε χώρα στις 28 Σεπτεμβρίου 1538 στην Πρέβεζα μεταξύ του οθωμανικού στόλου, υπό τον Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, κατόπιν εντολής του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, και του ενωμένου στόλου του Ιερού Συνασπισμού (Lega Santa) των χριστιανικών χωρών, η οποία συστήθηκε από τον Πάπα Παύλο Γ΄, υπό τον Γενοβέζο ναύαρχο Αντρέα Ντόρια. Ο ναύαρχος Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα θεωρείται εθνικός ήρωας για τους Τούρκους και το μαυσωλείο του βρίσκεται στο Ναυτικό Μουσείο Κωνσταντινούπολης. Εκεί επίσης βρίσκεται ο διάσημος πίνακας ζωγραφικής «Η Ναυμαχία της Πρέβεζας» του ζωγράφου Οχάνες Ουμέντ Μπεχζάντ (1866. Μια κλάση υποβρυχίων του Τουρκικού Ναυτικού έχει το όνομα Preveze.

Παρά τις τρεις διαφορετικές απόψεις που έχουν διατυπωθεί σχετικά με την ετυμολογία του ονόματος Πρέβεζα, η ευρύτερα αποδεκτή άποψη των ερευνητών είναι ότι Πρέβεζα σημαίνει Πέρασμα και ότι η λέξη έφτασε στη μορφή αυτή από τη σλαβική γλώσσα, μέσω της αλβανικής.

Στην περιοχή του Νομού Πρέβεζας σώζονται, επίσης, ερείπια πολλών αρχαίων πόλεων, όπως της Κασσώπης, πρωτεύουσας των Κασσωπαίων, του Ορράου, πόλης των Μολοσσών, των Βατιών, του Βουχετίου και της Πανδοσίας, αποικιών των αρχαίων Ηλείων, του Τρικάστρου, της Ελάτρειας, της Εφύρας και της Νικόπολης, αποδεικνύοντας τη διαχρονική κατοίκηση της περιοχής.

Για πρώτη φορά η «Πρέβεζα» αναφέρεται με το σημερινό τη όνομα στα τέλη του 13ου αι. στο "Χρονικόν του Μορέως" και 200 χρόνια αργότερα, το 1495, επιλέγεται από τους Τούρκους ως ναύσταθμος. Πιστεύεται ότι η Πρέβεζα ιδρύθηκε κατά τον 12ο αιώνα και είναι οικιστική συνέχεια της αρχαίας Νικόπολης, μετά την ερήμωση της τελευταίας.

Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η Πρέβεζα και ο Νομός Πρέβεζας, αρχικά υπό τον Ιταλικό ζυγό και στη συνέχεια υπό το Γερμανικό, υπέφερε τα δεινά όπως όλη η Ελλάδα. Σημαντικά γεγονότα της εποχής αυτής είναι ο βομβαρδισμός της Πρέβεζας τις 28 Οκτωβρίου 1940 από σμήνος ιταλικών αεροπλάνων. Μία από τις βόμβες αυτές κατάστρεψε το Οθωμανικό Τζαμί το οποίο λειτουργούσε ως Αρχαιολογικό Μουσείο. Στις 13 Ιανουαρίου του 1941, η Πρέβεζα βομβαρδίστηκε από γερμανικά αεροπλάνα.

Τον Απρίλιο του 1943 όλοι οι Εβραίοι της Πρέβεζας (περίπου 420 άτομα) συνελήφθησαν από τους Ναζί και εστάλησαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Dachau (Μόναχο Γερμανίας) και Auschwitz (Κρακοβία Πολωνίας). Επέζησαν μόνο 2-3 άτομα.

Όλοι μας γνωρίζουμε τα λεγόμενα «Δεκεμβριανά 1944» των Αθηνών. Αρκετοί, όμως, δεν γνωρίζουν ότι η μόνη πόλη στην Ελλάδα, εκτός Αθηνών, πού είχε «Δεκεμβριανά» είναι η Πρέβεζα.  Τραγικό γεγονός,  η εκτέλεση 15 μαθητών ανταρτοεπονιτών καθώς και του γυμνασιάρχη τους Χρήστου Κοντού. Υπάρχει μνημείο στην θέση Παργινόσκαλα στην Πρέβεζα.

 

Ο Νομός μας περιβάλλεται στο μεγαλύτερο μέρος του από θάλασσα ώστε πολλές περιοχές του να έχουν έντονα νησιώτικα χαρακτηριστικά.

Στην πόλη μας, τα ιδιαίτερα ιστορικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά της, μπόλιασαν το χαρακτήρα πολλών συνανθρώπων μας, με τις αρετές της δημιουργικότητας, της ευαισθησίας και της συλλογικότητας. Οι άνθρωποι αυτοί βιώνουν στην καθημερινότητά τους τις σημερινές αντιφάσεις της κοινωνίας μας στην οποία αγνοείται πολλές φορές το αυτονόητο και εξοβελίζεται το ορθολογικό.

Το πελατειακό σύστημα με το κομματικό κράτος, την αναξιοκρατία και τη διαφθορά, δεν προοιωνίζει  καλό μέλλον για την πατρίδα μας. Όσοι δεν το βλέπουν εθελοτυφλούν. Ένα σύστημα στο οποίο τα σκουπίδια χρυσοπληρώνονται ως προϊόντα πολιτισμού, το περιθώριο αναδεικνύεται ως πρότυπο και κανόνας και οι πολίτες πελάτες-ψηφοφόροι αναδεικνύουν τους ασήμαντους, ανίκανους, αδίστακτους για να μας κυβερνούν. Ένα κράτος έρμαιο στις διαθέσεις μιας οικονομικής ελίτ και της κομματικής νομενκλατούρας, στο οποίο καταλύεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση κάθε έννοια αξιοκρατίας.

Παρά αυτές τις γενικότερες παθογένειες ο τόπος μας τα τελευταία χρόνια με τα ιδιαίτερα νησιώτικα χαρακτηριστικά του τυγχάνει μιας ιδιαίτερης προσοχής από ξένους και ελλαδικούς επισκέπτες. Η σπάνια για παράκτια πόλη γειτνίαση αγοράς και παραλίας με τα συνδετήρια παραδοσιακά στενά είναι πόλος έλξης επισκεπτών από όλο τον κόσμο.

Και μια ακόμα σπάνια ιδιαιτερότητα η πλαζ της πόλης με το αισθητικό της δάσος μέσα στον αστικό της ιστό.  Και κάτι που με στενοχωρεί: δεν ιεραρχούν οι τοπικοί μας άρχοντες ως πρώτη προτεραιότητα αυτό το πλεονέκτημα για την πόλη. Και γιαυτό με πολλούς κατοίκους και φορείς δίνουμε μάχη.

Ζωσιμαία Παιδαγωγική Σχολή Ιωαννίνων (1967-68) - Μαθηματικό τμήμα Φυσικομαθηματικής Σχολής Ιωαννίνων (1968- 72)
Την εικαστική μου δραστηριότητα ασκούσα ερασιτεχνικά από τα μαθητικά μου χρόνια.
Στο στρατό σε ένα φυλάκιο άρχισα την συστηματική ενασχόλησή μου με την ζωγραφική. Οι πρώτες μου σπουδές ήταν αρχικά (1973-75) με αλληλογραφία στη σχολή ABC Παρισίων. Αργότερα  και ως καθηγητής μαθηματικών πλέον (1987-90) κυρίως τα καλοκαίρια σπούδασα στο εργαστήριο της Ιωάννας Οικονομίδου στην Αθήνα.
Από το 1991 είμαι μέλος στο Επιμελητήριο Εικαστικών τεχνών Ελλάδας στο τμήμα ζωγραφικής
Ως καθηγητής στην Β/βάθμια εκπαίδευση με την ιδιότητα του εικαστικού δημιουργού τοιχογράφησα με ομάδες μαθητών τοίχους σχολείων για ευαισθητοποίηση και προστασία των χώρων του σχολείου. Δυστυχώς δεν διακατέχονται όλοι οι εκπαιδευτικοί από τέτοιες ευαισθησίες και γρήγορα οι τοιχογραφίες μας εξαφανίστηκαν.  Σκηνοθέτησα την μαθητική παράσταση αρχαίας τραγωδίας Ιφιγένεια εν Ταύροις  που παίχθηκε στο ρωμαϊκό ωδείο και στην Γερμανία. Δημιούργησα και μουσικά σύνολα με μαθητές ενστερνιζόμενος την άποψη για την μεγάλη αξία της τέχνης στην διαμόρφωση του χαρακτήρα των μαθητών και μετέπειτα πολιτών μας.  
Μεταφορικά μιλώντας, έχει υποβαθμιστεί το αισθητήριο γεύσης και όσφρησης μιας μεγάλης μερίδας ανθρώπων. Τους πακετάρουν πολιτισμικά «απόβλητα» και τα τρώνε καθημερινά.
Από αυτή την τοποθέτηση αναδεικνύεται και η τεράστια σημασία της Τέχνης που ας μη ξεχνάμε είναι αυτή που άφησε το ιστορικό μας αποτύπωμα.
Και ως εκπαιδευτικός λέω στους νέους ανθρώπους πως η ζωγραφική και γενικότερα η τέχνη είναι το ισχυρότερο από τα «αντισώματα» για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν στη ζωή τους. Ένα πραγματικό «υπερόπλο» το οποίο πρέπει να χρησιμοποιήσουν ώστε να αντιμετωπίσουν κάθε είδους αντιξοότητα.
Τη μουσική του δραστηριότητα την ξεκίνησα 8 χρονών με μία φυσαρμόνικα.
Κλασσική κιθάρα: από τον Θωμά Ζυγκόπουλο.
Από το 2003 ως Πρόεδρος του Δημοτικού Ωδείου με τους έγκριτους συμπολίτες συναδέλφους στο ΔΣ, κάναμε προσπάθεια για μια ουσιαστική συμβολή του Ωδείου στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης.
Καθηγητής Μαθηματικών Β/θμιας Εκπαίδευσης από το 1975 (ΦΕΚ 391/17-9-75) στο νομό Άρτας. Υπηρέτησε σε σχολεία του Νομού μέχρι το 1978.
Το 1978 μετατέθηκε στο Νομό Πρέβεζας και από τότε υπηρέτησε σε σχολεία της πόλης της Πρέβεζας.
Από το 2001 μέχρι το 2008 Διευθυντής στο Εσπερινό Γυμνάσιο Πρέβεζας.
Από τον Οκτώβριο του 2008 συνταξιούχος. 
Πρόεδρος του Δημοτικού Ωδείου (2002-08)
Πρόεδρος της Επιτροπής τουρισμού του Δήμου (2002-2006)
Εκπρόσωπος του Δήμου στη Νομαρχιακή Επιτροπή Τουρισμού (2002-06)
Μέλος της ΝΕΛΕ (1983-87, 2002-06).
Εκπρόσωπος του ΕΕΤΕ στην επιτροπή κρίσης εικαστικών έργων Νομαρχιακής Αυτ/σης. Μέλος του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Πρέβεζας (1994-98).
Π. Πρόεδρος του Εξωραϊστικού Συλλόγου του οικισμού Αγίου Γεωργίου.
αξίζει να αναφέρω σε αυτό το σημείο και μια παράμετρο αυτής της πολιτισμικής άνθησης η γειτνίαση με την γειτονική Λευκάδα νησί υπό την επίδραση της Ενετοκρατίας.
Λόγω της συνάφειας της Πληροφορικής με την Μαθηματική επιστήμη, παρακολουθούσα και διερευνούσα τις νέες τεχνολογίες και την επίδραση τους στο σύγχρονο εικαστικό πεδίο. Με αφορμή την έκθεση έργων σε iPad του διεθνούς φήμης εικαστικού David Hockney στη Royal Academy στο Λονδίνο, το 2012, ξεκίνησα να υλοποιώ την ιδέα ζωγραφικής σε tablet. Τα πρώτα μου έργα δημιουργήθηκαν με το πρόγραμμα σχεδίασης sketchbook στο iPad 2, με χρήση του δακτύλου του ως εικονικό μολύβι. Τα έργα του νέου αυτού εικαστικού τρόπου έκφρασης, εκτέθηκαν σε 2 ατομικές του εκθέσεις στις Βρυξέλλες και ατομική έκθεση στην Karuizawa Nagano Ιαπωνίας.
Πρόσφατα ξεκίνησα να δημιουργεί ένα νέο κύκλο εικαστικών έργων με το ίδιο σχεδιαστικό πρόγραμμα (Sketchbook) στο νέο Apple iPad Pro, που συνοδεύεται από ηλεκτρονικό μολύβι σχεδίασης, το οποίο αντικατέστησε την αφή, παρέχοντας επιπρόσθετες δυνατότητες και προσομοιώνοντας τις υφές της συμβατικής σχεδίασης.

Έζησα έντονα την μετεμφυλιακή κατάσταση και επειδή οι γονείς μου ήταν οι ηττημένοι του εμφυλίου (ο πατέρας μου καπετάνιος του ΕΛΑΣ) οδηγηθήκαμε σε ακραία φτώχεια. Η μητέρα μου Λευκαδίτισσα και ο πατέρας μου από Καμαρίνα Πρέβεζας.  Η έφεσή μου προς την εικαστική τέχνη μπορεί να έχει γονιδιακές καταβολές. Η μητέρα μου όντας αγράμματη έγραφε ποίηση και ο πατέρας μου με καλάμι κατασκεύαζε και έπαιζε φλογέρα. Βέβαια σπουδές αντίστοιχες με την κλίση μου πχ σχολή καλών τεχνών στην Αθήνα ήταν για μας όνειρο απατηλό. Έτσι το μόνο που απέμεινε ήταν μια σχολή στα κοντινά μας Γιάννινα. Χωρίς φροντιστήρια με τις δικές μου δυνάμεις και την συνδρομή των άξιων καθηγητών μας φοίτησα ένα χρόνο στην παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων και μετά στο μαθηματικό τμήμα της Φυσικομαθηματικής σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1967-72)

Στις οικονομικές μου δυσκολίες βοήθησαν οι φοιτητικές εστίες και οι υποτροφίες με τις οποίες εισάχθηκα και διατήρησα στις σχολές. Οι χρόνιες οικονομικές δυσκολίες εμπλουτίζουν πολλούς ανθρώπους με ισχυρά αντισώματα και έχουν μέσα τους το δυναμισμό για να ανταπεξέρχονται.

Πως και πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε συστηματικά με την Τέχνη; 

Εκτός του επαγγέλματος ως καθηγητής Μαθηματικών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, στον ελεύθερο χρόνο μου συμμετείχα σε κοινωνικές και πολιτισμικές δραστηριότητες. Η πρώτη μου έκθεση έγινε το 1976 στην Πρέβεζα. Μετά τις σπουδές μου στο εργαστήριο και την εγγραφή μου στο ΕΕΤΕ είχα μια έντονη παρουσία στο χώρο της ζωγραφικής. 

Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται; Κατά τον Σωκράτη και Πλάτωνα «η αρετή είναι διδακτή». Διαστέλλοντας την έννοια, πεποίθησή μου και με την εμπειρία μου ως δάσκαλου, είναι ότι μπορεί κάποιος να γίνει ζωγράφος όταν το θέλει και το αγαπά. Αλλά η έφεση και η ικανότητα (το ταλέντο) ενυπάρχει όχι σε όλους τους ανθρώπους. Ο Καλλιτέχνης λοιπόν γεννιέται. Και πολύ πιο εύκολα και γρήγορα διανύει το δρόμο της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε θέσει στον εαυτό σας ως καλλιτέχνης; Η μεγάλη μου πρόσκληση είναι διαρκώς να μαθαίνω (να γηράσκω αεί διδασκόμενος) και αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να εξελίσσομαι. Επειδή ο χώρος της τέχνης δεν έχει οροφή, η ταπεινότητα πρέπει να συνοδεύει τον καλλιτέχνη σε όλα τα στάδια της καλλιτεχνικής του δημιουργίας.

Πόσο αποδεκτή είναι η Τέχνη στην Ελλάδα σήμερα και τι ρόλο καλείται να παίξει στον δημόσιο χώρο; Σήμερα η κοινωνία μας κάνει άλλη ιεράρχηση και κυρίως τα μέσα (ΜΜΕ) προβάλλουν χρόνια τώρα σαθρά πρότυπα φθηνής αξίας με αποτέλεσμα αυτή η κοινωνία να διαπαιδαγωγείται ανάλογα. Αποτέλεσμα αυτού είναι να μην μπορεί να αναγνωρίσει αξίες, άρα και στο χώρο της τέχνης και με αυτή την έννοια το καλλιτεχνικό μας δυναμικό να μην τυγχάνει της δέουσας αναγνώρισης.

Μουσικές σπουδές

Θεωρητικές σπουδές: 5ο Γυμνάσιο Πειραιώς Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων: Βυζαντινή μουσική – όργανο μαντολίνο

Από το 1991 συμμετείχα ως χορωδός με τα υπόλοιπα 3 μέλη της οικογένειάς του στην χορωδία «Αρμονία»

Τη αγάπη του για τη μουσική την έχει μεταδώσει στα δύο του παιδιά του (είναι ήδη πτυχιούχοι πιανίστες)

Εργασία

Άλλες δραστηριότητες

Συμμετείχε στο Δημοτικό Συμβούλιο Πρέβεζας (Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου 2002-04)

Η ενασχόλησή μου με την πολιτική και από καίριες και υπεύθυνες θέσεις, αποτέλεσε μια μεγάλη εμπειρία για τις παθογένειες έστω και σε μικρή κλίμακα της κοινωνίας μας. Επειδή η πόλη μας δεν ήταν μια οικονομικά εύρωστη πόλη αλλά και λόγω των δεινών κατά την ιστορική της διαδρομή, οδήγησε πολλούς ανθρώπους σε ενασχόληση με την τέχνη. Παρά το μέγεθός της  ανθήσαν και ανθούν πολλά μουσικά συγκροτήματα, χορωδίες κλασσικές, παραδοσιακές εκκλησιαστικές παιδικές κλπ με τεράστια αναγνώριση και διακρίσεις. Επίσης χορευτικά συγκροτήματα, διοργανώσεις φεστιβάλ, παραστάσεις θεάτρου στο ρωμαϊκό ωδείο  μας, κάνουν την πόλη μας πρωτοπόρα στον πολιτισμό. Να αναφέρω τέλος και την πληθώρα των εικαστικών καλλιτεχνών.

Τα θέματα των έργων μου τα τελευταία χρόνια, αντλούνται συνήθως από ζωντανές σκηνές που διαδραματίζονται σε χώρους συνάθροισης, σε αστικά ή φυσικά τοπία. Τα έργα απεικονίζουν κυρίως στιγμιότυπα της καθημερινότητας με βασικό θεματικό άξονα την ανθρώπινη παρουσία και συνύπαρξη. Χωρίς να εντάσσονται σε ένα συγκεκριμένο καλλιτεχνικό ρεύμα, διακρίνονται από ιμπρεσιονιστικές επιρροές σε συνδυασμό με εξπρεσιονιστικά στοιχεία στο ύφος και την αισθητική.